Het belastingstelsel van een land is de volledige structuur van de overheidsinkomsten en -uitgaven en het kader waarbinnen de agentschappen deze fondsen verzamelen en betalen. Dit systeem wordt beheerst door het economische beleid van een land, dat voortkomt uit beslissingen van het bestuursorgaan. Bedrijven moeten het belastingstelsel van een land begrijpen om effectief binnen zijn grenzen te opereren; evenzo moeten landen stabiele belastingstelsels in stand houden om langetermijninvesteringen te stimuleren.
Directe belastingen
Directe belastingen zijn een methode die veel belastingstelsels gebruiken om overheidsinkomsten te verhogen door van belastingte partijen te eisen dat zij rechtstreeks geld aan de overheid betalen. Twee veel voorkomende voorbeelden van directe belastingen zijn individuele inkomstenbelasting en vennootschapsbelasting. In beide gevallen moet de persoon of vennootschap die de belasting betaalt, hun totale bedrag aan belastbaar inkomen aan de overheid melden en een percentage van dit bedrag betalen, minus eventuele toepasselijke aftrekken, met een bepaalde tijd. Een andere veel voorkomende vorm van directe belastingheffing is een tarief, een belasting die wordt geheven over artikelen die over internationale grenzen worden verzonden.
Indirecte belastingen
Indirecte belastingen zijn belastingen die worden geïnd en betaald door een andere private entiteit dan degene die de belasting feitelijk betaalt. Voorbeelden zijn omzetbelasting, die vaak voorkomt in de Verenigde Staten, en btw, die in Europa veel voorkomt. Een consument die een artikel koopt waarop de overheid een omzetbelasting heft, moet over het algemeen de belasting betalen bovenop de aankoopprijs. In een stelsel van belasting over de toegevoegde waarde betalen fabrikanten belasting op de waarde die zij toevoegen aan een grondstof of een eenvoudig artikel door het te verfijnen, te verwerken of te assembleren, en geeft de fabrikant het gewicht van deze belasting door aan de prijs van het product. Een ander veel voorkomend type indirecte belasting is een accijns, wat een extra omzetbelasting is die een overheid op een specifiek artikel aanbrengt. Accijnzen worden in het algemeen berekend per eenheid, zoals een gallon benzine, in plaats van als een percentage van de prijs.
Vergoedingen en boetes
Overheden verhogen ook de inkomsten door kosten in rekening te brengen voor hun diensten. Individuen en organisaties die licenties aanvragen, moeten bijvoorbeeld over het algemeen een vergoeding betalen voor de licentie en voor elke verlenging. Als mensen of bedrijven schuldig worden bevonden aan het overtreden van wetten of regels, kunnen ze ook boetes en geldboetes krijgen, die meestal in het algemene fonds van de overheid worden geïnd.
Overheidsbedrijven
In sommige landen verhoogt de overheid inkomsten door een hele sector over te nemen en er een publieke onderneming van te maken. Mijnbouw en aardolieboringen zijn twee ondernemingen die overheden vaak uit particuliere handen nemen om inkomsten te genereren. In de Verenigde Staten hebben sommige staten het monopolie op de verkoop van alcoholische dranken.
Overheidsprogramma's
Net zoals een fiscaal systeem verschillende manieren kan gebruiken om inkomsten te verzamelen, kan het ook overheidsgeld op verschillende manieren uitgeven. De meeste moderne fiscale systemen, bijvoorbeeld, vertrouwen op de overheid om infrastructuur-items zoals wegen, bruggen, spoorwegen, pijpleidingen en kanalen te bouwen en te onderhouden. Deze overheidsinvestering leidt vaak tot hogere inkomsten uit de particuliere sector, die zelf resulteren in een hoog inkomen voor de overheid. Andere veel voorkomende soorten uitgaven financieren strijdkrachten, burgerbescherming, onderwijs, gezondheidszorg en welzijnsprogramma's.
Controverse
De grootste controverse met betrekking tot belastingstelsels komt voort uit de vraag of regeringen hoge belastingen moeten heffen en ingrijpen in de particuliere sector of dat ze lage belastingen moeten heffen en alleen in de particuliere sector moeten tussenkomen wanneer dat nodig is. Bedrijfseigenaren hebben de neiging te beweren dat beperkte interventie leidt tot een betere economie die iedereen ten goede komt, terwijl anderen beweren dat dergelijke minimale overheidsinterventie leidt tot oneerlijke vermogensverdelingen, ontoereikende openbare infrastructuur en onvoldoende regelgeving om gemiddelde consumenten te beschermen.
