Elke nieuwe generatie mobiele telefoons verbetert de technologie van de vorige generatie. Het verschil tussen een tweede en derde generatie telefoon gaat verder dan het type abonnee-identiteitsmodule dat door de telefoon wordt gebruikt. Een 3G-telefoon kan informatie sneller en met een hogere beveiliging downloaden dan een 2G-telefoon. Een 2G-simkaart is het type simkaart dat vereist is voor gebruik met 2G-handsets en een 3G-simkaart is het type simkaart dat vereist is voor gebruik met 3G-handsets.
De SIM
De SIM-kaart bevat uw abonneegegevens. Het geïntegreerde circuit op de SIM-kaart heeft echter geen betrekking op functies van uw telefoon. De SIM-kaart biedt eenvoudigweg een gateway voor uw apparaat. U hebt alleen toegang tot de SIM-kaart als u de juiste PIN-code hebt en SIM-kaarten Global System gebruiken voor mobiele communicatie via mobiele netwerken. Het geheugen op een SIM-kaart kan ook een beperkte hoeveelheid gegevens opslaan, zoals de contactgegevens van uw telefoon.
Grootte
Simkaarten zijn er in drie verschillende formaten: volledig, mini en micro. De specificaties voor de grootte zijn alleen van invloed op de fysieke dimensie van de kaart, niet op de functionaliteit. Met andere woorden, de grootte van de SIM-kaart heeft geen invloed op de manier waarop de SIM-kaart alleen het apparaat gebruikt dat u met de SIM-kaart kunt gebruiken.
2G
De eerste generatie mobiele GSM-telefoons maakte spraakcommunicatie mogelijk. De tweede generatie telefoons die gebruik maken van GSM-technologie, is in 1991 op de markt gekomen. De 2G-technologie maakt gebruik van verschillende banden van het GSM-spectrum, waaronder Time Division Multiple Access en Frequency Division Multiple Access, om spraak- en datatransmissie mogelijk te maken. De 2G-netwerken konden de toegenomen vraag naar beschikbare bandbreedte echter niet bijbenen; 2G kan gegevens tot 300 kilobits per seconde overbrengen en biedt onvoldoende snelheid voor media-intensieve communicatie en toepassingen. De 2G-technologie maakt ook gebruik van een A5-coderingsalgoritme voor beveiliging en 200 kilohertz voor spraakoverdracht.
3G
De standaard voor 3G-mobiele telefoons voldoet aan de specificaties van de International Telecommunication Union for International Mobile Telecommunication-2000. Om een 3G-classificatie te ontvangen, moet het netwerk gegevens overbrengen met een minimum van 144 kilobits per seconde voor bewegend verkeer, 384 kilobits per seconde voor voetgangersverkeer en 2 megabit per seconde zonder verkeer. De 3G gebruikt KASUMI voor de codering van het authenticatieproces en het 1,25 megahertz-kanaal voor spraakoverdracht.
