Productieplanning is een term die wordt toegewezen aan de verschillende soorten planningstechnieken die zijn ontworpen om productie en winstgevendheid te maximaliseren. Hoewel veel van deze technieken wiskundig van aard zijn, moeten concepten zoals voorraadbeheer, capaciteitsplanning en voortschrijdende horizonten worden begrepen om elke planningsmethode effectief te maken. Het begrijpen van productieplanningsconcepten is nuttig voor elk bedrijf dat de efficiëntie wil verbeteren en de kostenbesparingen wil behalen.
Aspecten van productieplanning
De productie is gepland op basis van een langetermijn-, middellangetermijn- of kortetermijnvisie. Langetermijnvisies richten zich op de belangrijkste beslissingen die een bedrijf neemt die de capaciteit beïnvloeden, terwijl kortetermijnvisies meer gericht zijn op efficiënter gebruik van wat een bedrijf al heeft.Middellangetermijnvisies richten zich op aanpassingen, zoals aanwerven, ontslaan, ontslagen maken, voorraad vergroten of backorders verwachten. Typisch, bedrijven hebben afzonderlijke productieplannen voor de verschillende tijdshorizons. Hoewel een bedrijf zijn inspanningen op een bepaalde horizon kan richten, zelfs met uitsluiting van de anderen, is het gunstig om de focus te houden op de lange termijn, zelfs als die focus breed is. Een bedrijf dat zich richt op het verhogen van de winstmarges op korte termijn, kan bijvoorbeeld nalaten om een deel van die winst opnieuw te investeren - een slecht idee voor elk bedrijf op de lange termijn.
Voorraadbeheer
Voorraadbeheer, terwijl een groot deel van de productieplanning vaak wordt beschouwd als een kleine subset van supply chain management; Voorraadbeheer is echter een cruciaal onderdeel van het productiesysteem. Afgezien van de bepaling van het minimale voorraadniveau dat een bedrijf kan handhaven als veiligheid tegen een ballon in klantvraag, kijkt voorraadbeheer naar de kosten die samenhangen met het bijhouden van voorraad, zowel grondstoffen als gereed product. Voorraadbeheer wordt beïnvloed door veranderingen in klantvraag, houdkosten, bestelkosten en backorder-kosten.
Capaciteits planning
Capaciteitsplanning probeert het volume dat het bedrijf produceert aan te passen aan de vraag van de klant. De maximale uitvoercapaciteit wordt berekend en er wordt een optimale capaciteit bepaald. Te veel capaciteit kan resulteren in een laag rendement op beleggingen in activa, terwijl te weinig capaciteit klanten weg kan jagen door te veel nabestellingen te hebben of zelfs bestellingen te moeten weigeren. Een goed capaciteitsplan heeft een niveau aan input (grondstoffen en andere middelen) voor zijn output (het eigenlijke product) met weinig tot geen knelpunten en weinig tot geen downtime.
Gezamenlijke planning
De afgewerkte voorraad wordt vaak beheerd door middel van aggregatieplanning, een methode die kijkt naar de productie, het personeel zelf en voorraadbeheer. Geaggregeerde plannen helpen vraag en aanbod op elkaar af te stemmen terwijl de kosten worden geminimaliseerd door voorspellingen op het hoogste niveau toe te passen op een lager niveau, productieplanning. Geaggregeerde plannen doen dit door middelen op een zeer algemene manier samen te brengen; zoals alle arbeid zijn "arbeidsmiddelen" en alle machineresources. Plannen of "achtervolgen" de vraag (zoals een bloemenwinkel, waar de producten worden gemaakt als reactie op een bestelling) of gaan uit van "niveau" -vraag (zoals een kledingfabrikant, waar de producten regelmatig worden geproduceerd en eenvoudig worden bewaard tot de vraag vereist ze).
Rolling Horizon
Ongeacht het concept dat wordt gebruikt in productieplanning, is een uiterst nuttig concept 'rolling horizon'. Productieplanning is afhankelijk van bepaalde aannames van klantvraag en levering; een "rolling horizon" betekent dat een bedrijf een productieplan implementeert, maar zich opricht om de effectiviteit ervan in een korte tijd te evalueren (zoals een jaarlijks productieplan dat tweewekelijks wordt herzien en aangepast). Met behulp van een 'rolling horizon' kan een bedrijf meer reflexief en adaptief zijn.
