Handel tussen landen kan aan één kant beperkt zijn, bilateraal of multilateraal. protectionisme wordt door overheden gebruikt om binnenlandse industrieën te beschermen door de prijs te verhogen of de hoeveelheid geïmporteerde producten te beperken die een concurrentiële superioriteit kunnen hebben. De primaire handelsbeperkingen die worden geïmplementeerd in protectionistisch beleid zijn dat wel tarieven, quota's en niet-tarifaire belemmeringen.
tarieven
Tarieven, ook wel taken genoemd, zijn belastingen op specifieke invoer door een overheid. Wetenschappelijke tarieven worden geïmplementeerd om de kosten van producten voor eindgebruikers te verhogen, met de bedoeling geïmporteerde goederen duur of duurder te maken dan lokaal geproduceerde producten. Perilpuntstarieven worden gebruikt om oudere en minder efficiënte industrieën te beschermen door belastingen te stellen op een niveau dat de prijzen bij invoer verhoogt ten opzichte van binnenlandse producten. Vergeldingsrechten kan worden ingesteld als een reactie op belastingen die worden geheven op de export van het land.
quota
Handelsquota Beperk het aantal aangewezen producten dat kan worden geïmporteerd gedurende een bepaalde periode. Deze beperkingen begunstigen lokale producenten door de instroom van geïmporteerde concurrerende producten af te sluiten, waardoor de vraag naar lokaal geproduceerde producten toeneemt. Quota kunnen ook worden gebruikt om zich te beschermen tegen het dumpen van producten door een importeur, wat anders kan resulteren in scherpe prijsverlagingen die verhinderen dat de binnenlandse industrie concurreert. De beperking van het aanbod kan ook dienen ter ondersteuning van de prijzen van zowel geïmporteerde als in eigen land geproduceerde goederen en producten. Het meest extreme soort quotum is een embargo, die de invoer van bepaalde goederen, diensten en grondstoffen verbiedt.
Niet-tarifaire belemmeringen
Niet-tarifaire belemmeringen worden doorgaans vastgesteld op basis van productieprocessen, productinhoud of kwaliteit. Verwezen naar Als productnormen, de benchmarks kunnen worden vastgesteld op basis van milieuoverwegingen, veiligheidskwesties en de regulering van het gebruik van materialen of processen die niet aan de normen voldoen. Hoewel er mogelijk bezwaren zijn, kan het bijkomstige resultaat van productnormen ook de handelsbescherming uitbreiden tot binnenlandse producenten. Productnormen in sommige landen verbieden bijvoorbeeld de invoer van niet-gepasteuriseerde kaas van minder dan 60 dagen oud, waarvan de meeste afkomstig is uit Frankrijk. Het verbod op dit soort kazen, hoewel gebaseerd op gezondheidsproblemen, komt ook de binnenlandse producenten in die landen ten goede.
