De Pareto-kaart is gebaseerd op het onderzoek van Villefredo Pareto. Hij ontdekte dat slechts 80 procent van alle Italiaanse steden die hij onderzocht, in handen was van slechts 20 procent van de gezinnen. Het Pareto-principe is van toepassing op andere gebieden, van economie tot kwaliteitscontrole. Pareto-kaarten hebben echter verschillende nadelen.
Eenvoudig te maken maar moeilijk op te lossen
Op basis van het Pareto-principe moet elke procesverbetering zich concentreren op de 20 procent problemen die de meeste problemen veroorzaken om de grootste impact te hebben. Een van de nadelen van Pareto-diagrammen is echter dat ze geen inzicht bieden in de oorzaak. Een Pareto-diagram laat bijvoorbeeld zien dat de helft van alle problemen optreedt bij verzenden en ontvangen. Failure-modi Effectanalyse, statistische process control-diagrammen, run-charts en cause-en-effect-diagrammen zijn nodig om de meest elementaire redenen te bepalen voor de belangrijkste problemen die door het Pareto-diagram worden geïdentificeerd.
Mogelijk zijn meerdere Pareto-kaarten vereist
Pareto-grafieken kunnen laten zien waar de grootste problemen zich voordoen. Eén grafiek is echter mogelijk niet voldoende. Om de oorzaak van de fouten naar de bron te traceren, kunnen lagere niveaus van Pareto-diagrammen nodig zijn. Als er fouten optreden bij verzending en ontvangst, zijn verdere analyse en meer grafieken nodig om aan te tonen dat de grootste bijdrage bestaat in het maken van bestellingen of het afdrukken van etiketten. Een ander nadeel van Pareto-diagrammen is dat naarmate er meer worden gemaakt met fijnere details, het ook mogelijk is om deze oorzaken uit het oog te verliezen in vergelijking met elkaar. De bovenste 20 procent van de onderliggende oorzaken in een Pareto-analyse die twee tot drie lagen lager ligt dan de oorspronkelijke Pareto-grafiek, moet ook met elkaar worden vergeleken, zodat de gerichte oplossing de grootste impact heeft.
Kwalitatieve gegevens versus kwantitatieve gegevens
Pareto-grafieken kunnen alleen kwalitatieve gegevens weergeven die kunnen worden waargenomen. Het toont alleen de frequentie van een attribuut of meting. Een nadeel van het genereren van Pareto-diagrammen is dat ze niet kunnen worden gebruikt om het gemiddelde van de gegevens, de variabiliteit ervan of wijzigingen in het gemeten kenmerk in de loop van de tijd te berekenen. Het kan niet worden gebruikt om het gemiddelde, de standaardafwijking of andere statistische gegevens te berekenen die nodig zijn om uit een steekproef verzamelde gegevens te vertalen en de toestand van de reële bevolking te schatten. Zonder kwantitatieve gegevens en de statistieken die uit die gegevens zijn berekend, is het niet mogelijk om de waarden wiskundig te testen. Kwalitatieve statistieken zijn nodig om te bepalen of een proces binnen een specificatielimiet kan blijven. Hoewel een Pareto-diagram kan aangeven welk probleem het grootst is, kan het niet worden gebruikt om te berekenen hoe erg het probleem is of hoe ver veranderingen een proces weer in de specificatie brengen.
