Een van de meest gebruikte ratio's voor beleggers is de debt-to-equity ratio. Gebruikt samen met andere ratio's en financiële gegevens, helpt de debt-to-equity ratio beleggers en marktanalisten de gezondheid van een bedrijf te bepalen. Vanwege de verschillen tussen bedrijfstakken is een goede of slechte verhouding moeilijk te definiëren, maar binnen een specifieke sector, zoals de verwerkende industrie, wordt het concept gemakkelijker besproken.
Verhouding schuld / eigen vermogen
De debt-to-equity ratio meet, zoals de naam al doet vermoeden, de relatieve bijdrage van het eigen vermogen en de bedrijfsaansprakelijkheid aan het kapitaal van een bedrijf. De berekening voor de sector is eenvoudig en vereist gewoon de totale schuld te delen door het totale eigen vermogen. Als een bedrijf bijvoorbeeld wordt gefinancierd met een schuld van $ 4 miljard en een eigen vermogen van $ 2 miljard, zou het een verhouding eigen vermogen van 2: 1 hebben.
Bijdragende factoren
Een van de belangrijkste factoren die van invloed zijn op de verhouding tussen vreemd en eigen vermogen van een bedrijf is de stabiliteit van de verkoop. Als een bedrijf, zoals een nutsbedrijf, een redelijk constante omzet heeft, zal dit over het algemeen een hogere verhouding schulden / eigen vermogen hebben, omdat het zich niet al te veel zorgen maakt over een neergang waardoor het in gebreke blijft bij schuldbetalingen. Een andere belangrijke factor is winstgevendheid. Als een bedrijfstak of bedrijf een zeer hoge winstgevendheid heeft, zal het ervoor kiezen om meer schuldfinanciering te gebruiken omdat het schulden kan gebruiken om het positieve rendement op eigen vermogen te benutten.
Productie-industrie Overall
Hoewel er binnen de verwerkende industrie aanzienlijke verschillen bestaan, kan over het algemeen worden opgemerkt dat verwerkende bedrijven, met name die in zware fabrieken, over het algemeen vrij hoge operationele hefbomen hebben, wat betekent dat hun kostenstructuur sterk afhankelijk is van vaste kosten, zoals apparatuur, in tegenstelling tot variabele kosten zoals arbeid en grondstoffen. Een debt-to-equity ratio van 3: 1 zou niet ongebruikelijk zijn in de verwerkende sector; het merendeel van de productiebedrijven heeft echter een lagere verhouding tussen schulden en eigen vermogen en kan naar 1: 6 of lager gaan.
Verschillen binnen productie
Er kan veel variatie optreden in de productie, grotendeels als gevolg van variaties in de markten voor de producten die worden vervaardigd en de kapitaalintensiteit van het bedrijfsmodel. De banden-, luchtvaart- en auto-industrie hebben bijvoorbeeld allemaal schulden / eigen vermogen ratio's van 2: 1. Ze hebben niet veel variabiliteit in hun verkopen en zijn ook erg kapitaalintensief. Aan de andere kant hebben industrieën zoals de kleding- en schoenenindustrie een verhouding schulden / eigen vermogen die duidelijk onder de 1: 1 ligt. Deze industrieën zijn zeer arbeidsintensief, wat betekent dat ze een lage operationele hefboom hebben en ook erg conjunctureel kunnen zijn in termen van consumentenvraag.
