Onderhandelingen over productiviteit zijn een compromis in arbeidsonderhandelingen. Als tegenprestatie voor de werkgever die meer loon aanbiedt, gaat de vakbond akkoord met veranderingen die de productiviteit verhogen. De term is geen exacte juridische uitdrukking - contractbesprekingen kunnen productiviteitsonderhandelingen inhouden zonder ooit de woorden te gebruiken. Het concept is in de jaren zestig in Engeland ontwikkeld en wordt veel gebruikt in landen met banden met het Verenigd Koninkrijk.
Waarom koopje
Het onderliggende principe is dat als werknemers meer loon willen, ze productiever moeten zijn. In theorie wordt de loonstijging van een onderhandelingsovereenkomst voor de productiviteit in ieder geval betaald door de productiviteitswinsten. Werkgevers en werknemers gebruiken de onderhandelingen om de voorwaarden van de overeenkomst op te lossen, zoals hoeveel geld er op tafel ligt en welke soorten beleid moeten worden ingevoerd om een hogere productiviteit te waarborgen.
Productiviteitsstappen
Het management en de arbeid zijn vrij om te bepalen welke overeenkomst zij kiezen. Sommige Britse vakbonden hebben bijvoorbeeld ingestemd met contracten op jaarbasis die werknemers een bepaald aantal uren per jaar garanderen, in plaats van een week. Dit geeft werkgevers meer flexibiliteit bij het managen van de beroepsbevolking. Een andere optie is om specifieke productiedoelstellingen in te stellen, zoals een hogere productie of minder afval.
