Afhankelijk van het type faillissement dat wordt ingediend, zullen de uitkomsten heel verschillend zijn. Hoofdstuk 7 en hoofdstuk 11 faillissementen verschillen in de manier waarop activa worden afgehandeld en de vereiste acties van de indieners. Hoofdstuk 7 fungeert als faillissement en hoofdstuk 11 als een vorm van reorganisatie; hoofdstuk 7 brengt bewerkingen tot een einde, terwijl hoofdstuk 11 een gelegenheid voor debiteuren biedt om wijzigingen aan te brengen en door te gaan.
Types
In hoofdstuk 7 faillissementen worden vrijwel alle activa van de schuldenaar verkocht om crediteuren terug te betalen. Persoonlijke spullen, zoals kleding of hoofdverblijfplaats, worden doorgaans in het bezit van de schuldenaar achtergelaten. Hoofdstuk 11 staat bekend als een faillissement van een reorganisatie omdat de schuldenaar blijft werken terwijl wijzigingen worden aangebracht in de manier waarop het bedrijf wordt geleid of de persoonlijke financiën worden afgehandeld. De schuldenaar zal ook met crediteuren werken om de voorwaarden van uitstaande schulden te wijzigen om betalingen te verrichten.
Kenmerken
Hoofdstuk 7 is het meest voorkomende type faillissement in de Verenigde Staten. Zodra hoofdstuk 7 is ingediend, kan het zeven jaar lang niet meer worden geclaimd. Hoewel hoofdstuk 7 een schone lei biedt, kan hoofdstuk 11 de entiteit blijven gebruiken in de hoop zaken om te draaien. Als de reorganisatie niet succesvol is, kan hoofdstuk 7 op een later tijdstip worden ingediend.
trustees
Beide formulieren vereisen dat een trustee wordt aangesteld. De rol van de trustee is afhankelijk van het type faillissement dat wordt nagestreefd. In hoofdstuk 7 is de curator verantwoordelijk voor het verkopen van de activa van de schuldenaar in een poging crediteuren af te betalen. In het geval van hoofdstuk 11 moet de trustee samenwerken met de schuldenaar om een afbetalingsplan voor de schuldeisers te maken.
Terugbetaling
De terugbetaling van de crediteur heeft prioriteit volgens het type schuld dat verschuldigd is. In hoofdstuk 7 worden gedekte schulden of leningen op basis van specifieke activa eerst terugbetaald. De resterende activa worden gebruikt om crediteuren met ongedekte leningen af te betalen. Dit zou bijvoorbeeld aandeelhouders met voorkeur zijn. In hoofdstuk 11 is het bij voortgezette bedrijfsvoering mogelijk dat de schuld wordt verlaagd nadat de terugbetalingsvoorwaarden zijn vastgesteld. Het is mogelijk dat de schuldeisers een kleiner bedrag ontvangen dan wat verschuldigd is. De resterende schuld kan worden kwijtgescholden.
overwegingen
Bepaalde soorten schulden, zoals kinderbijslag of alimentatie, worden zelden of nooit vergeven. Oorspronkelijk bedoeld voor grote bedrijven, is hoofdstuk 11 nu beschikbaar voor particulieren.
