Discriminatiewetgeving dient uiteindelijk om gelijkheid tussen verschillende individuen te brengen en bescherming tegen discriminatie te bieden. Wetten tegen discriminatie bieden gelijke kansen voor individuen om werk te vinden, woonruimte te krijgen en krediet te ontvangen. De federale wetten tegen discriminatie garanderen niet dat individuen recht hebben op bepaalde voordelen; De wetten leggen echter de normen vast waaraan bedrijven en instanties zich moeten houden bij het geven van privileges aan individuen, zoals het verkrijgen van werk of het verkrijgen van huisvesting.
Federale wetten
Federale wetten tegen discriminatie bieden wettelijke bescherming voor personen die geconfronteerd worden met verschillende vormen van discriminatie. Federale agentschappen, waaronder de Equal Employment Opportunity Commission, Department of Housing and Urban Development en de Federal Trade Commission, handhaven de federale wetten tegen discriminatie.
Discriminatie op de arbeidsmarkt
De Equal Employment Opportunity Commission (EEOC) van de Verenigde Staten handhaaft federale wetgeving inzake arbeidsdiscriminatie, waardoor het voor werkgevers illegaal is om werknemers en sollicitanten te discrimineren. Staten kunnen wetten voor arbeidsdiscriminatie opstellen die de minimale bescherming uitbreiden die wordt aangeboden onder de federale wetgeving inzake arbeidsdiscriminatie. Werkgevers mogen werknemers en sollicitanten niet discrimineren op basis van leeftijd, handicap, nationale afkomst, ras, religie en geslacht. De federale wetgeving inzake arbeidsdiscriminatie wordt ook gelijke wetten inzake arbeidskansen en antidiscriminatiewetgeving genoemd.
Huisvestingsdiscriminatie
De Fair Housing Act van 1968 verbiedt discriminatie van personen in huisvestingsgerelateerde transacties op basis van nationaliteit, geslacht, familiestatus en religie. Het Amerikaanse ministerie van Volkshuisvesting en Stedelijke Ontwikkeling (HUD), dat ook het kantoor van Fair Housing en Equal Opportunity wordt genoemd, beheert en handhaaft de federale wetten die individuen gelijke kansen bieden om woningen te verwerven. Het Office of Fair Housing en Equal Opportunity beheert ook Fair Housing Assistance-programma's en behandelt verschillende kwesties met betrekking tot discriminatie bij eerlijke huisvesting.
Consumentenkrediet
De Fair Credit Reporting Act (FCRA) is een federale wet, gehandhaafd door de Federal Trade Commission (FTC) die de eerlijkheid van kredietrapportage waarborgt, en consumentenrapporterende instanties moeten eerlijke procedures toepassen met betrekking tot consumentenkrediet. Kredietinformatiebureaus zijn verplicht om consumenten een nauwkeurige kopie van hun kredietrapport te bezorgen. Schuldeisers kunnen ook een kopie van het kredietrapport van een debiteur aanvragen, maar crediteuren mogen de informatie niet gebruiken om krediet aan individuen te weigeren op basis van geslacht, nationaliteit, leeftijd, burgerlijke staat of ontvangst van openbare hulp. Als een persoon krediet wordt geweigerd, heeft hij het recht om de reden voor de weigering te kennen. Als een bedrijf het krediet aan een persoon ontkent, moet het bedrijf daarom informatie aan het individu verstrekken over de redenen voor de weigering van kredietwaardigheid.
