Op de familieboerderijen van weleer vertrouwden boeren op natuurlijke processen om hun boerderijen te bemesten en te beschermen. In het midden van de 20e eeuw bracht de Groene Revolutie nieuwe technologie in de landbouw die boeren in staat stelde om meer voedsel te produceren op minder land, afhankelijk van chemicaliën om gewassen en vee te beschermen tegen ziekten en plagen en waardoor boerderijen van familiebedrijven naar industriële activiteiten konden groeien. Hoewel boerderijen nu voor weinig geld grote hoeveelheden voedsel produceren, hebben deze nieuwe methoden niet zonder gevolgen gehad.
Dierlijke mest
Traditioneel hebben boerderijen gefunctioneerd als een gesloten systeem. Boeren verbouwden gewassen, die de dieren voedden, en de dieren produceerden mest die de volgende generatie gewassen voedde. Zoals David A. Fahrenthold uitlegt in de Washington Post, hebben veranderingen in de Amerikaanse landbouw de rol van mest van meststof naar giftig afval verlegd, omdat kleine bedrijven plaatsmaken voor grote operaties waarbij duizenden dieren meer mest produceren dan mogelijk kan worden gebruikt. Volgens Fahrenthold is mestafgifte een van de belangrijkste oorzaken van dode zeezones. Het Amerikaanse ministerie van Landbouw voegt daaraan toe dat mestafvoer ook bijdraagt tot uitbraken van door voedsel overgedragen ziekten wanneer dierlijke afvalstoffen velden vervuilen die worden gebruikt voor het verbouwen van gewassen.
Meststof afvoer
Net als mest, in geschikte hoeveelheden, bevordert meststoffen een gezonde plantengroei. Overgebruik en misbruik van meststoffen met veel stikstof en fosfor hebben echter ook verwoestende gevolgen voor het milieu en de menselijke gezondheid. Volgens de North Carolina State University draagt bemesting van vervuiling bij tot waterdode zones, gebieden in watermassa's waar levende organismen niet kunnen overleven. Zelfs in water hebben meststoffen hun beoogde effect: ze verhogen de plantengroei. De toegenomen algengroei verbruikt echter zuurstof die andere organismen nodig hebben. Bovendien, wanneer meststoffen uitspoelen in grondwater, kan blue-babysyndroom, een fatale toestand bij jonge kinderen, het gevolg zijn.
Stof
Naarmate veehouderijoperaties in omvang toenemen, bereikt de hoeveelheid stof die zij produceren potentieel gevaarlijke niveaus. Zowel grond als mest kunnen, als ze gedroogd zijn, als stof in de lucht terechtkomen en ziekteverwekkers naar naburige eigenschappen brengen. Het risico van stof is vooral hoog voor boeren en werknemers. Volgens de extensie van de Penn State Cooperative kan een aandoening die 'de long van een boer' wordt genoemd, veroorzaakt door het inademen van schadelijke deeltjes, permanente longschade en zelfs de dood veroorzaken.
pesticiden
Door hun aard zijn pesticiden vergiften, bedoeld om hinderlijke insecten en dieren die gewassen vernietigen te doden. Wanneer pesticiden water verontreinigen, kunnen ze ook schadelijke gevolgen hebben voor mens en dier. Volgens de Iowa State University Extension Service kunnen pesticiden op verschillende manieren water bereiken. Pesticiden die op gewassen worden gespoten, kunnen in vijvers en beekjes terechtkomen. Er vindt ook afvoer plaats, waarbij pesticiden worden weggespoeld in oppervlaktewateren, weggevoerd door bodemerosie of uitspoeling naar grondwaterbronnen.
