Je hebt misschien gehoord dat de term consumentensoevereiniteit een paar keer wordt verspreid op het nieuws op CNBC of Bloomberg of andere zakelijke nieuwskanalen toen ze het hadden over de financiële strategieën en beslissingen van bedrijven. Misschien heb je jezelf de vraag gesteld: "Wat is de soevereiniteit van de consument?" En "Waarom is de soevereiniteit van de consument zo belangrijk?" Consumentensoevereiniteit verwijst naar de macht van de consument om te beslissen welke goederen en diensten worden geproduceerd en hoe schaarse middelen worden toegewezen. Dus als consumenten meer van een goed of een dienst op de markt eisen, zal er meer worden geleverd.
Het begint allemaal met het kapitalisme
De soevereiniteit van de consument is een van de kenmerken van het kapitalisme. Om het concept van de soevereiniteit van de consument te begrijpen, moet je het kapitalisme begrijpen.
Het kapitalisme is een economisch systeem dat wordt gekenmerkt door het particulier bezit van kapitaalgoederen. In een kapitalistisch systeem worden goederen en diensten geproduceerd op basis van de krachten van vraag en aanbod in de markt. Het kapitalisme is het extreme tegenovergestelde van centrale planning, waarbij de overheid belangrijke beslissingen neemt over wat te produceren. Het pure kapitalisme is aan de ene kant en het pure communisme of socialisme, beide gekenmerkt door verschillende gradaties van centrale planning, zijn aan de andere kant. In het midden zijn verschillende intensiteiten van gemengd kapitalisme.
De factoren van productie
In elke economie, ongeacht het economische systeem, zijn er drie productiefactoren: land, arbeid en kapitaal.
Land: Land verwijst naar de aarde, onroerend goed, enzovoort. Omdat de planeet beperkte ruimte heeft, is deze bron ook beperkt. Met groeiende populaties en het toenemende gebruik van het land onder onze voeten, wordt het land met de tijd dierbaarder. Het is het canvas waarop de productie plaatsvindt. Grond opbrengsten huur.
Arbeid: Arbeid is de energie en inspanning geleverd door menselijke wezens. Deze bron wordt alleen beperkt door het aantal beschikbare bekwame mensen. Naarmate de bevolking groeit, wordt de arbeid overvloediger. Omwille van hoe natuurlijk overvloedig het is, is arbeid het minst betaald van de productiefactoren. Arbeid levert lonen op.
Hoofdstad: Kapitaal is een beetje moeilijker te definiëren dan de andere twee productiefactoren. Kapitaal kan verwijzen naar de machines die worden gebruikt in de productie, de informatie die de productie vergemakkelijkt en verbetert, of zelfs het geld of de invloed die wordt gebruikt om de productie te financieren. Het kapitalisme komt oorspronkelijk van het Latijnse woord "capitalis", wat letterlijk vertaald "hoofden van vee" betekent. In het verleden was dit een verwijzing naar de hoeveelheid vee die een individu bezat omdat het correleert met zijn rijkdom. Kapitaal gaat daarom over de hulpbronnen die we beheersen en die noch land, noch arbeid zijn die we in de productie kunnen gebruiken. Het universele symbool van kapitaal is natuurlijk geld. Kapitaal levert winst op.
Met deze drie productiefactoren zal een economie via haar economisch systeem proberen het probleem van de schaarste op te lossen. Dat is de hele basis van de economie; elke samenleving wordt geconfronteerd met schaarste in haar hulpbronnen. Als middelen oneindig zouden zijn, zouden er geen economische systemen nodig zijn omdat iedereen alles zou kunnen hebben wat ze wilden en we zouden in de hemel op aarde leven. Aan ieders behoeften en wensen zou worden voldaan en ze zouden in een constante staat van gelukzaligheid verkeren. Maar helaas is dit niet het geval, en dus is schaarste iets waar we dagelijks mee te maken hebben. Vanwege schaarste worden behoeften en wensen niet altijd vervuld.
Drie economische vragen
Een van de bijproducten van schaarste is dat het ons dwingt om keuzes te maken. We moeten kiezen tussen alternatieven op basis van hun relatieve verdienste voor ons welzijn. Deze keuzes kunnen van alles zijn. In de economische wereld gaan deze keuzes echter over hoe we de productiefactoren die beperkt zijn, gebruiken om onze doelen te bereiken. Dat leidt tot drie economische vragen die door elke samenleving moeten worden beantwoord.
Wat te produceren?
De productiefactoren zelf zijn schaars en daarom moeten we bepalen wat we met hen produceren en in welke hoeveelheden. Hoe meer we één ding produceren met de beschikbare middelen, hoe minder we van iets anders kunnen produceren. Al deze variërende hoeveelheden van hoeveelheden kunnen worden geplot langs iets dat een productiemogelijkhedencurve wordt genoemd, die ons laat zien hoe, als de hoeveelheden van één goede toename, de hoeveelheden andere goederen langs een curve afnemen. Dit komt omdat dezelfde bronnen worden gebruikt om alles te produceren en daarom moeten we altijd een keuze maken over wat we moeten produceren.
Hoe te produceren?
Hoe te produceren is een veel technischer vraagstuk. De middelen zijn schaars, dus we moeten zoeken naar de meest efficiënte productiemethoden om deze middelen op de best mogelijke manier te gebruiken. Efficiëntie betekent het produceren van het meest met de minste hoeveelheid middelen. Deze middelen zijn altijd een combinatie van arbeid, kapitaal en land. Aan de ene kant hebben we technische efficiëntie, die kijkt naar de kosten van de ingangen en zoekt naar de goedkoopste ingangen. Anderzijds hebben we economische efficiëntie, die de gecombineerde waarde van de inputs beïnvloedt en de waarde van de output maximaliseert. Soms kan het betalen van een beetje meer voor de ingangen leiden tot een enorme toename van de waarde van de output.
Voor wie te produceren?
Als de maatschappij eenmaal weet wat zij wil produceren en hoe ze die moet produceren, moet zij beslissen hoe deze goederen en diensten aan de bevolking worden verstrekt. De vraag voor wie moet worden geproduceerd, is waar de kwestie van de soevereiniteit van de consument naar boven komt.
Het concept van consumentensoevereiniteit
De soevereiniteit van de consument is het vermogen en de vrijheid van de consument om te beslissen welke goederen en diensten van een grote verscheidenheid beschikbaar zijn die geschikt zijn voor hen en om te kiezen wat voor hen werkt. Het idee achter de soevereiniteit van de consument is dat consumenten de kapiteins zijn van een kapitalistische maatschappij. Hun voorkeuren bepalen wat de manier is waarop de drie fundamentele economische vragen zullen worden beantwoord.
Volgens de theorie van de consumentensoevereiniteit zullen consumenten naar eigen goeddunken kiezen tussen verschillende goederen en diensten en de diensten en leveranciers erachter. Ze gaan voor de minst dure goederen en diensten die de beste kwaliteit bieden, omdat het rationele mensen zijn die weten wat ze willen. Het zijn soevereinen of koningen en koninginnen van hun eigen privéleven. Het is de soevereiniteit van de consument die ervoor zorgt dat een vrije markt effectief en efficiënt functioneert, omdat het de bedrijven beloont die efficiënt zijn en die de goederen kunnen leveren die de consument wil.
De consument zal producenten vertellen welke goederen en diensten hij of zij prefereert via het prijsmechanisme. Omdat er natuurlijk schaarste aan middelen is, kan niet aan alle wensen van de consument worden voldaan. De consument zal daarom te maken krijgen met keuzes om te maken tussen een grote verscheidenheid aan goederen en diensten die beschikbaar zijn bij verschillende producenten.
Sommige wensen van de consument zullen groter en urgenter zijn dan andere. De consument zal daarom bereid zijn om een hogere prijs te betalen voor deze goederen en diensten. Dat betekent dat de producenten van die goederen en diensten een hogere winst zullen maken. Als de wens van de consument naar een bepaald goed of een bepaalde service niet zo groot of urgent is, dan zal die consument er niet veel geld aan willen uitgeven en een lagere prijs aanbieden. Producenten van deze goederen en diensten zullen minder winst ervaren dan producenten van goederen en diensten die een grotere vraag hebben. Omdat producenten een stimulans voor winst hebben, zullen ze van nature meer van de goederen produceren waar consumenten behoefte aan hebben.
Aan de andere kant kan de levering van een product ook van invloed zijn op de waarde die de consument aan dat goed besteedt. Wanneer een goed of een dienst die al een lage waarde heeft in de ogen van de consument in hoge mate wordt geproduceerd, dan zal de consument nog lagere prijzen voor dat goed of deze dienst willen betalen. Als de producent daarentegen de levering van dat goed of die dienst beperkt vanwege zijn lage vraag, dan zal zijn vergelijkingswaarde in de ogen van de consument worden verhoogd en zal de consument bereid zijn een hogere prijs te betalen.
De prijzen van goederen en diensten op een vrije markt zijn daarom een maat voor de relatieve waarden van die goederen en diensten in de ogen van de consument.
De smaak en voorkeuren van de consument blijven niet constant en fluctueren met de tijd en de omstandigheid, wat betekent dat de grondstoffenprijzen niet constant blijven maar stijgen en dalen op basis van de verandering in hun waargenomen waarde en de veranderende smaak en voorkeuren van de consument. Bijgevolg moet een producent voortdurend de productie veranderen - wat hij produceert en in welke hoeveelheden - om de veranderende patronen van vraag en aanbod in de markt aan te passen.
Producent soevereiniteit
Producersoevereiniteit is het tegenovergestelde van de soevereiniteit van de consument en is wanneer bedrijven invloed kunnen uitoefenen op de beslissingen die consumenten nemen over wat ze kopen. Een goed voorbeeld van een systeem waarin producentensoevereiniteit werkt, bevindt zich in een monopolie. In een monopolie moeten consumenten de prijs betalen die bedrijven voor hun goederen en diensten hebben vastgesteld, omdat ze geen opties hebben. Bovendien kunnen psychologisch overtuigende advertentietechnieken die door producenten worden gebruikt, in een meer competitieve markt van invloed zijn op wat consumenten kopen.
Apple Case Study
Steve Jobs staat erom bekend dat hij betoogde dat het niet een effectieve manier was om winst te maken door klanten te vragen wat ze wilden en te gaan bouwen. Hij beweerde dat de smaak en voorkeuren van klanten wispelturig zijn. Tegen de tijd dat je klaar bent met het opbouwen van wat de consument zei dat ze wilden, zouden ze iets anders willen. In plaats daarvan zou een bedrijf volgens Jobs moeten kunnen anticiperen op wat een consument in de toekomst zal willen en doorgaan met bouwen. Het vereist veel innovatie om met iets nieuws te komen dat consumenten leuk zullen vinden en waarvan ze niet wisten dat ze het leuk zouden vinden. Om deze reden is Apple al bijna tien jaar toonaangevend in de technologiesector.
Facebook-casestudy
De sociale media-gigant Facebook is gebouwd rond het vermogen om reguliere dopamine-hits aan te bieden aan zijn consumenten. Volgens de voormalige vicepresident voor gebruikersgroei op Facebook, Chamath Palihapitiya, krijgt Facebook mensen verslaafd en beïnvloedt ze meer tijd op het netwerk door hun informatie te verzamelen en op hun beurt aan adverteerders te verkopen voor winst. Facebook is een voorbeeld van hoe een bedrijf de beslissingen van klanten kan beïnvloeden door ze eerst aan een product verslaafd te maken en vervolgens dat product te gebruiken om hun perspectieven en beslissingen vorm te geven.
Google Case Study
Google is een voorbeeld van een bijna perfecte monopolie. Volgens Statcounter.com bezit Google momenteel 93 procent van de wereldwijde zoekmachinemarkt. Klanten hebben de neiging zich te verdelen in de richting van merkentrouw en als ze het gevoel hebben dat hun huidige merk aan al hun behoeften voldoet, hoeven ze niet naar een ander merk over te stappen of zelfs verschillende merken te overwegen. Google heeft daarom bijna de absolute soevereiniteit van producenten op de markt van zoekmachines en kan de veranderingen en producten stimuleren die ze op de markt willen.
Trip Advisor Case Study
Klantenrecensies naar de digitale wereld brengen heeft niet alleen de soevereiniteit van de consument verbeterd, maar heeft ook een radicale revolutie teweeggebracht. Klanten kunnen nu eenvoudig slechte ervaringen delen in hotels en andere plaatsen op Trip Advisor, waardoor ze de kracht hebben om de reputatie van een bedrijf te bouwen of te breken. Sommige klanten kunnen de dreiging van een slechte beoordeling gebruiken om gunsten en terugbetalingen te ontvangen die anders niet beschikbaar waren voor hen.
De echte wereld is een mix van zowel producenten- als consumentensoevereiniteit. Er zijn verschillende factoren die bepalen welke in een bepaalde situatie de overhand zullen krijgen. De structuur van de markt, of het nu een monopolie is of niet, de sector waarin het zich bezighoudt, overwegingen van gedragseconomie en de invloed van internet zijn slechts enkele van de vele factoren die in overweging moeten worden genomen.
Uiteindelijk is een gezonde mix van producenten- en consumentensoevereiniteit goed voor een gezonde economie waarin consumenten kunnen kiezen wat ze willen, en producenten kunnen anticiperen op wat consumenten leuk zullen vinden en het aan hen leveren voor de beste prijs.
