Het vermogen om de aandelenmarkt te voorspellen is een kunst. Degenen die er goed in zijn, kunnen geld verdienen, terwijl degenen die er slecht in zijn, de experts moeten vertrouwen. Er is echter één theorie die stelt dat het voorspellen van de markt onmogelijk is, omdat de prijs die u ziet de meest recente informatie over een bepaald activum weergeeft. Deze theorie is de efficiënte markthypothese en wordt vaak betwist.
Tips
-
Een efficiënte markthypothese is een theorie die stelt dat de koers van een aandeel op dat moment zijn reële marktwaarde weerspiegelt.
Efficiënte markt hypothese
Sommigen dateren de efficiënte markthypothese helemaal terug tot het jaar 1900, toen de Franse wiskundige Louis Bachelier het voor het eerst voorstelde in zijn proefschrift, "The Theory of Speculation." Dat was echter lang niet de enige keer dat de theorie werd voorgesteld. Het is genoemd in verband met een 1565 hypothese met betrekking tot gokken. De theorie werd echter populairder in de jaren zestig, toen technologie het gemakkelijker maakte om de laatste prijzen van elk aandeel op de markt te volgen.
De efficiënte markthypothese stelt dat het proces zinloos is, ongeacht hoe lang we de waarden van verschillende activa vergelijken of naar ondergewaardeerde aandelen kijken. De prijs die we zien, geeft weer wat er momenteel van elk bestand bekend is, zo stelt de hypothese. Maar een ding dat deze theorie mogelijk ontkracht, is dat er veel mensen zijn die de markt hebben verslagen door ze gewoon te bestuderen, waaronder Warren Buffet.
Wat de efficiënte markt-hypothese betekent
Er is een reden waarom de geldigheid van de markthypothese zo heftig wordt besproken. Degenen die erin geloven, adviseren dat beleggers hun portefeuille beter kunnen vullen met goedkope aandelen. De prijs die een aandeel nu ophaalt, is de prijs die het waard is, het argument gaat, en die informatie is het meest dat iemand op dat moment heeft.
Vanwege EMH zijn sommige experts van mening dat het tijdverspilling is om de markt te verslaan, omdat dit niet mogelijk is. Afhankelijk van hoe goed ze in EMH geloven, denken voorstanders dat de prijs van een aandeel op zijn minst de prestaties uit het verleden weerspiegelt. Maar sommigen geloven dat het alles weergeeft, van prestaties uit het verleden tot de meest geheime informatie die alleen leidinggevenden achter de aandelen kennen.
De problemen met efficiënte markthypothese
Een basiseconomisch principe stelt dat de eerlijke marktwaarde van iets is wat iemand bereid is ervoor te betalen. Als dat het geval is, is een goed argument tegen EMH dat als een belegger de waarde van iets ziet als wat het waard is en de andere zijn waarde baseert op zijn groeipotentieel, dat activum al twee totaal verschillende eerlijke marktwaarden heeft. Daarom is een van de grootste argumenten dat de huidige waarde van een aandeel altijd subjectief is.
Een ander argument tegen EMH wordt gezien als het concrete bewijs dat verschillende beleggers verschillende resultaten behalen. Als elke belegger de meest betaalbare aandelen zou kiezen die ze zouden kunnen vinden, zou dat betekenen dat elke belegger dezelfde resultaten zou krijgen. De waarheid is dat de prijs van een aandeel onverwachts van dag tot dag kan veranderen, op basis van factoren die buiten de controle van de belegger liggen. Het feit dat een percentage van de beleggers een zeer succesvolle portefeuille opbouwt en sommigen geen geluk hebben, toont aan dat EMH mogelijk niet de te volgen hypothese is.
Voorspelling van toekomstige waarden
Hoewel de efficiënte markthypothese stelt dat een aandeel de vraagprijs waard is, hebben beleggers een kunst gemaakt om te voorspellen hoe goed een aandeel in de toekomst zal presteren. Als u bijvoorbeeld in 1997 $ 11.000 in Amazon had gestopt, zou dit in 2016 bijna $ 4,3 miljoen waard zijn geweest. Een investering van $ 990 in Apple in 1980 zou vandaag $ 521.740,80 waard zijn.
Helaas, tenzij je een kristallen bol hebt, is er geen manier om de toekomst van een aandeel te voorspellen. Tegen de tijd dat een aandeel een enorme belofte begint te vertonen, zijn andere investeerders al bezig, waardoor de prijs aanzienlijk stijgt. Netflix is een voorbeeld van een bedrijf dat in de loop der jaren zijn ups en downs heeft gehad. Het begon als een dvd-mailverhuurbedrijf en werd vervolgens vertakt naar een streamingdienst. In de loop der jaren hebben beleggers gezien dat het bedrijf tal van dalingen in de markt onderging, meest recentelijk toen het bedrijf aankondigde dat de groei van de abonnee was vertraagd. Omdat de markt reageert op nieuws, zelfs als een belegger denkt dat hij geld in een aandeel stopt dat niet kan verliezen, kan een marketingmislukking of klantdip problemen veroorzaken.
Technologie en de efficiënte markt hypothese
Interessant is dat de technologie ertoe heeft geleid dat EMH de afgelopen jaren meer geldig is geworden. Dankzij software kunnen beleggers nu direct updates krijgen over hoe aandelen presteren. Aangezien het gedrag van beleggers de marktprestaties bevordert, betekent dit dat één kleine fluctuatie ertoe kan leiden dat een grote groep beleggers verkoopt, waardoor de waarde van een aandeel onmiddellijk daalt.
Een andere manier waarop technologie bijdraagt aan EMH is dat software het proces van kopen en verkopen van aandelen nu kan automatiseren. Dit gebeurt met behulp van een strikte wiskundige formule met weinig ruimte voor menselijke rede. In veel gevallen nemen mensen echter nog vaak beslissingen op basis van hun intuïtie. Dus zolang het proces niet 100 procent geautomatiseerd is, zal EMH geen zekerheid zijn.
Wat zijn de functies van de secundaire markt?
Een complicerende factor voor de zaken is de secundaire markt, waar beleggers aandelen kopen en verkopen die ze al bezitten. Wanneer ze in eerste instantie een aandeel kopen, staat dit bekend als de primaire markt, waar ook beursintroducties plaatsvinden. Bij een IPO gaan alle opbrengsten rechtstreeks naar het bedrijf dat het uitgeeft, waarbij investeerders dan wachten om te zien hoe hun investering zal presteren.
Wanneer diezelfde beleggers echter beslissen om deze aandelen te verkopen, gebeurt dit op de secundaire markt. De opbrengst van die verkopen gaat naar de belegger die de aandelen aanhoudt, in plaats van het oorspronkelijke bedrijf. Op de primaire markt wordt de waarde van de aandelen vastgesteld door het bedrijf, maar deze is gebaseerd op comps van vergelijkbare aandelen die al op de markt zijn. Op de secundaire markt wordt de koers van een aandeel echter bepaald door vraag en aanbod. Hoe meer beleggers belofte in een aandeel zien, hoe meer interesse er zal zijn, waardoor de prijzen stijgen.
EMH en een financiële crisis
In een efficiënte markthypothesenota koppelde een marktstrateeg de financiële crisis van 2007 aan de EMH. Vanwege een geloof in de hypothese, heeft Jeremy Grantham verklaard dat experts het gevaar dat een zeepbel uiteindelijk zou barsten chronologisch onderschatten. Kort daarna kwamen er andere experts bij, zelfs zover dat ze zeiden dat EMH investeerders en analisten had geleid om te volgen wat de markt zei, in plaats van dieper in te gaan op de werkelijke waarde van elke asset.
Misschien nog belangrijker was echter dat er in de eerste plaats een zeepbel mocht ontstaan. Het document bekeek historische gebeurtenissen zoals Nederlandse tulpenmanie in 1637, evenals andere historische financiële crises die plaatsvonden lang voordat EMH wijdverspreide kennis was. Het is echter belangrijk op te merken dat, aangezien velen EMH niet volgen in hun beleggingspraktijken en in plaats daarvan hun inschattingen en intuïtie gebruiken bij het samenstellen van hun portefeuilles, veel deskundigen geloven dat de rol van EMH in de financiële crisis van 2007 beperkt was.
Zwak versus semi-sterk versus sterk
Er zijn drie soorten efficiënte markten: zwak, semi-sterk en sterk. Een zwakke vorm van de markthypothese zegt dat een belegger geen toegang heeft tot alle beschikbare informatie over een actief en daarom moet vertrouwen op historische gegevens. Wanneer dit het geval is, stellen de tegenstanders dat beleggers in het nadeel zijn omdat historische informatie niet noodzakelijk de toekomstige prestaties van een actief voorspelt.
Semi-sterke EMH suggereert dat naast historische gegevens openbaar beschikbare informatie altijd wordt meegerekend in de prijs van een aandeel en daarom is die prijs over het algemeen up-to-date. Dan is er nog de sterke EMH, waarin staat dat zelfs privé-kennis van voorkennis meestal wordt weerspiegeld in de prijs van een aandeel en daarom geen giswerk resteert.
Wat is een inefficiënte markt?
Er zijn zoveel efficiënte markthypothese-vormen als er zijn, maar er zijn ook tal van inefficiënte marktvormen. Een goede beleggingsstrategie kan een combinatie van beide inhouden. Een inefficiënte markt beschrijft er een waar de marktprijzen van een actief niet indicatief zijn voor de werkelijke waarde. Dit betekent dat van alle aandelen op de markt koopjes beschikbaar zijn, wat betekent dat een investeerder een aankoop in een grote winst kan veranderen als zij de markt correct speelt.
De gedachten vallen echter niet alleen aan de ene of de andere kant. Sommige mensen geloven dat een efficiënte marktbenadering werkt met een aantal aandelen en een inefficiënte methode werkt met anderen. Omdat large-capaandelen zo op de voet worden gevolgd, is het voor beleggers misschien verstandig om te veronderstellen dat de beurskoers de echte waarde van dat aandeel is en de beste waarde te kiezen. Small-cap aandelen zijn daarentegen een beetje meer mysterieus, omdat hun activiteiten elke ochtend niet door CNBC worden gestraald. Deze minder volgde aandelen kunnen ideaal zijn om een goede deal te krijgen voor een actief dat onverwachts in waarde stijgt.
Investeren in een efficiënte markt
Als de efficiënte markthypothese klopt, is het plukken van aandelen tijdverspilling. EMH-gelovigen denken dat indexfondsen en exchange-traded funds de beste routes zijn om te gaan, omdat ze niet gericht zijn op het verslaan van de markt. In plaats daarvan zetten ze simpelweg uw geld in waar aandelen het beste presteren op een bepaalde dag, wat u de beste waar voor uw geld zou moeten geven als EMH waar is.
Maar het probleem met dergelijke fondsen is dat ze je niet beschermen als de hele markt een duikvlucht neemt. Er kan ook een sectorbrede kwestie zijn die invloed heeft op meerdere aandelen in dezelfde sector, die allemaal deel uitmaken van dezelfde waarde-gewogen index. Exchange-traded funds kunnen ook problematisch zijn vanwege hun hoge kosten - een probleem als het je doel is om veel te krijgen.Je mist ook een element van controle wanneer je je geld omzet in dit soort fondsen, wat niet alleen frustrerend kan zijn, maar het kan soms ook leuk zijn om op de markt te spelen.
Debunking de efficiënte markt hypothese
Hoewel er aanwijzingen zijn dat een groot deel van de markt efficiënt is, is er ook bewijs voor een inefficiënte markt. Een voorbeeld hiervan is de recente crypto-crash, waarin beleggers in cryptocurrency grote verliezen leden. Maandenlang haastten beleggers zich om geld in technologieën als bitcoin te stoppen, in navolging van het nieuws dat digitale valutavormen de volgende grote stap waren. Deskundigen schreven de crash toe aan een overgedraaide investeringsvehikel, aangedreven door te veel investeerders die inkopen wat ze hoorden. Jammer genoeg hebben beveiligingsproblemen en overheidsvoorschriften alles op de lange baan geschoven, waardoor de hele markt geleidelijk werd beschadigd.
De crash van de cryptocurrency is vergeleken met de dotcom-bubbel uit de jaren 90, die volgde op een paar jaar lang enthousiast investeren in technologieaandelen. Naarmate de nieuwheid afnam, kon de markt het niet volhouden, wat tot enorme verliezen leidde. De EMH gaat hier tegenin door te stellen dat economische bubbels in de eerste plaats niet bestaan, aangezien het als snelle veranderingen in de verwachtingen over een bepaald actief is. Aangezien deze veranderingen niet voorspeld kunnen worden, zouden voorstanders van EMH zeggen dat de prijzen weerspiegelden wat de aandelen pre-crash waard waren, waarna ze kelderden naar wat ze nu de post-crash waard waren. Veel experts zeggen echter dat bellen kunnen worden voorspeld en dat ze in staat zijn om bepaalde economische gedragingen aan te wijzen die tot dergelijke neergang van de markt leiden.
