De Amerikaanse Federal Reserve, bekend als de Fed, bepaalt het monetaire beleid door het percentage van de federale fondsen aan te passen. Dit is van invloed op andere kortetermijn- en langetermijnrente, inclusief creditcardtarieven en hypotheken. Overheden definiëren het fiscale beleid door belastingniveaus vast te stellen en wet- en regelgeving op te stellen voor alles, van gezondheidszorg tot het milieu. Fiscale en monetaire veranderingen van het beleid kunnen direct en indirect van invloed zijn op het bedrijfsleven, hoewel concurrentiefactoren en de uitvoering van het management ook belangrijke factoren zijn.
Bedrijfskycli
Bedrijven doorlopen cycli van expansie, recessie en herstel. Monetair en fiscaal beleid kunnen de timing en duur van deze cycli beïnvloeden. In de uitbreidingsfase groeit de economie, voegen bedrijven banen toe en stijgen de consumentenbestedingen. Op een bepaald moment, bekend als de piek, raakt de economie oververhit en verhoogt de Fed de rente om de inflatie te vertragen. De fabrieken zijn gesloten, het banenverlies stijgt en de omzet daalt. Fed-renteverlagingen en overheidsuitgaven, of beide, zijn vaak noodzakelijk om de economie op te laden. Uiteindelijk raakt de economie dieptepunt, bekend als de trog, en begint zich geleidelijk te herstellen. De conjunctuurcyclus wordt vervolgens hervat met een nieuwe uitbreidingsfase.
Impact van het fiscaal beleid
Fiscaal beleid brengt meestal veranderingen met zich mee in het belasting- en uitgavenbeleid. Lagere belastingen betekenen meer besteedbaar inkomen voor consumenten en meer geld voor bedrijven om te investeren in banen en apparatuur. Stimulus-bestedingsprogramma's, die van korte duur zijn en vaak betrekking hebben op infrastructuurprojecten, kunnen ook helpen de vraag van het bedrijfsleven te stimuleren door banen op korte termijn te creëren. Toenemende inkomsten- of consumptiebelastingen betekenen meestal een lager besteedbaar inkomen, dat na verloop van tijd de bedrijfsactiviteit kan vertragen. In een verklaring van het Congres begin februari 2011 merkte Fed-voorzitter Ben Bernanke op dat de dubbele uitdaging van toenemende begrotingstekorten en de vergrijzing van de bevolking moet worden aangepakt om de langetermijngroei te ondersteunen. Hij stelde maatregelen voor zoals investeringen in onderzoek, onderwijs en nieuwe infrastructuur.
Effect van het monetaire beleid
Veranderingen in de korte rente beïnvloeden de lange rente, zoals de hypotheekrente. Lage rentetarieven betekenen lagere rentelasten voor bedrijven en een hoger besteedbaar inkomen voor consumenten. Deze combinatie betekent meestal hogere bedrijfswinsten. Lagere hypotheekrente kan aanleiding zijn voor meer thuiskoopactiviteiten, wat meestal goed nieuws is voor de bouwsector. Lagere tarieven betekenen ook meer herfinanciering van bestaande hypotheken, waardoor consumenten ook andere aankopen kunnen overwegen. Hoge rentetarieven kunnen het tegenovergestelde effect hebben voor bedrijven: hogere rentelasten, lagere verkopen en lagere winsten. Veranderingen in rentetarieven kunnen de aandelenkoersen beïnvloeden, wat van invloed kan zijn op de consumentenbestedingen. Tariefwijzigingen kunnen ook van invloed zijn op wisselkoersen: hogere koersen verhogen de waarde van de dollar ten opzichte van andere valuta, waardoor importkosten worden verlaagd en de exportkosten voor Amerikaanse bedrijven stijgen; lagere tarieven hebben mogelijk het tegenovergestelde effect, namelijk hogere importkosten en lagere exportkosten.
overwegingen
Voor bedrijven betekent inflatie hogere kosten en werkloosheid betekent dalende verkopen. Inflatie en werkloosheid bewegen meestal in tegengestelde richting. De werkloosheid kan echter hoog zijn in een periode van hoge inflatie vanwege een discrepantie tussen de vereiste vaardigheden voor vacatures en de vaardigheden van de werkloze beroepsbevolking. Een werkloze accountant kan bijvoorbeeld geen vacature voor een vacature aanvragen. Het monetaire beleid verkrappen, wat betekent dat de kortetermijnrente stijgt, controleert de inflatie. Fiscale beleidsmaatregelen, zoals het opnieuw trainen van werklozen in specifieke banen waarvoor de vraag bestaat, kunnen helpen de werkloosheid op de lange termijn te verlagen.
