Verzekeringsmaatschappijen houden zich bezig met grote en complexe claims tegen het beleid dat zij verkopen. Het kan vaak maanden of zelfs jaren duren om een aantal claims te schikken, waardoor het een uitdaging is om te bepalen hoe elk de winstgevendheid en liquiditeit van het bedrijf zal beïnvloeden. Om ervoor te zorgen dat het bedrijf het verlies op hun financiële rapporten nauwkeurig rapporteert en om onaangename verrassingen te voorkomen, zullen verzekeraars een claimreserve toewijzen aan elk incident, waarbij hun beste schatting van de verplichting wordt weergegeven.
Claims reserves
Wanneer een claim wordt gemeld aan een verzekeringsmaatschappij, opent de schade-expert een bestand en begint de aard van de claim te documenteren, terwijl hij het verschuldigde bedrag schat. Dit type reserve is gebruikelijk in de branche en wordt door de verzekeringsmaatschappij gebruikt om de winstgevendheid te meten en om de cashflow te beheren. Normale schadereserves fluctueren om de informatie weer te geven die tijdens het hele schaderegelingsproces is verzameld. Typische reserves omvatten het bedrag dat naar verwachting aan de verzekerde zal worden betaald, samen met de kosten die door de verzekeraar worden gemaakt, zoals advocaatkosten, als onderdeel van het afwikkelingsproces. Wanneer een vordering definitief wordt afgewikkeld, wordt de reserve toegewezen aan de betaling, waarbij het eventuele overschot wordt teruggestort in de algemene kas van het bedrijf.
IBNR
In de meeste jurisdicties rapporteren en wijzen verzekeringsmaatschappijen claims toe op de datum waarop het verlies plaatsvond. Voortgezette maar niet gerapporteerde (IBNR) reserves worden berekend om claims weer te geven die hebben plaatsgevonden, maar zijn niet gemeld aan de verzekeraar. In sommige gevallen dekken de IBNR-reserves kortetermijnkwesties, zoals een claim bij een seizoenshuis die pas zal worden opgemerkt als de eigenaren aan het begin van het volgende vakantieseizoen arriveren. In andere gevallen kunnen de verliezen jaren of zelfs tientallen jaren vergen om te worden gerapporteerd, zoals claims van individuen in de jaren negentig die in de jaren vijftig gezondheidsproblemen hadden ondervonden die werden veroorzaakt door blootstelling aan asbest. IBNR helpt bedrijven om voldoende geld opzij te zetten om deze claims te dekken.
Statutaire reserves
In veel rechtsgebieden verplichten toezichthouders van de overheid verzekeringsmaatschappijen om geld te reserveren in wettelijke reserves. Deze fondsen zorgen ervoor dat bedrijven solvabel blijven, zelfs als er onverwachte long-tail claims zijn. Milieuclaims hebben grotendeels geleid tot wettelijke reserves, omdat het tientallen jaren kan duren voordat de vervuiling van een bedrijf de watertafels en dieren in het wild kan aantasten. Productaansprakelijkheidsclaims zijn vergelijkbaar, in die zin dat het jaren kan duren voordat een product, zoals een medicijn, kan worden bewezen dat het lichamelijk letsel bij een gebruiker veroorzaakt. In de meeste gevallen zijn dit soort claims van enorme omvang en tragisch van aard. Door te eisen dat verzekeraars fondsen reserveren, trachten regeringen situaties te vermijden waarin aansprakelijkheid niet kan worden toegewezen of restitutie kan worden betaald.
