Door te werken met personeelsstatistieken, zoals de verhouding tussen bestuur en productiemedewerkers, kan het leiderschap van een bedrijf geschikte voorzorgsmaatregelen treffen om de manier te controleren waarop medewerkers taken uitvoeren en segmenten aan te wijzen waar het personeelsverloop hoog is. Door dit te doen, horen senior executives de feedback van werknemers van alle niveaus, waarbij klachten van management op middel niveau en personeel van rangniveau worden onderworpen aan hetzelfde onderzoek.
Definitie
De verhouding tussen werknemers en bestuur van een bedrijf is gelijk aan het gemiddelde aantal personeelsleden dat in administratieve functies werkt, gedeeld door het gemiddelde aantal zwoegers in productieprocessen - of het nu om fabrieken, back-uproductie-installaties of onderhoudsdiensten gaat. Als het bedrijf bijvoorbeeld 1.000 mensen in zijn administratieve mankracht en 2.000 werknemers in productiegerelateerde functies heeft, is de verhouding van werknemer tot werknemer gelijk aan 50 procent, of 1.000 gedeeld door 2000 keer 100. Dit cijfer geeft het management een idee van hoe veel mensen werken in een bepaald segment en kunnen uiteindelijk zaken als toewijzing van middelen, planning, financieel beheer en winstadministratie begeleiden. Administratieve functies hebben betrekking op het runnen van een bedrijf, terwijl productiewerkstromen betrekking hebben op de productie van goederen.
Betekenis
Als een belangrijke personeelsratio helpt de verhouding tussen medewerker en medewerker om een bedrijf te helpen begrijpen waar zijn operationele succes - en zelfs het overlijden - misschien wel kan liggen. Als het bedrijf een hoge ratio heeft, wat betekent dat het meer mensen in kantoren heeft dan in fabrieken, moeten afdelingshoofden nadenken of de statistiek goed nieuws is en of deze in lijn is met de langetermijnstrategie voor winstgevendheid van het topmanagement. Om die gedachte te verduidelijken, kunnen ze het inkomen per personeelsbestand berekenen in administratieve en productieprocessen, waarbij ze uitzoeken of een fabrieksarbeider het bedrijf meer geld kost dan een werknemer die in een kantoorruimte zit.
Gevoeligheids analyse
Het beste koper van een bedrijf kan de verhouding tussen medewerker en medewerker gebruiken om verschillende operationele scenario's te analyseren, waarbij wordt bepaald hoe het bedrijf onder elk scenario zou presteren. Topmanagers kunnen bijvoorbeeld nadenken over hoe winstgevend de organisatie zou zijn - en of het al dan niet rendabel zou zijn - als de verhouding tussen de verhouding tussen administratief personeel en productie van 50% naar 25% of van 30% naar 60% zou gaan. In het eerste scenario kunnen bedrijfsanalisten merken dat het bedrijf zich wil concentreren op productieactiviteiten, wat de reden is dat het personeelskosten verliest in administratieve functies. In de laatstgenoemde strategische constructie kunnen analisten zeggen dat het bedrijf zijn concurrentiepositie wil verschuiven, een paar fabrieken wil sluiten en zal investeren in niet-productieactiviteiten, zoals die waarin het diensten zou verlenen en geen producten zou maken.
Financiële overwegingen
Voor een bedrijf hebben de personeelsratio's budgettaire gevolgen omdat de personeelskosten de bedrijfskosten zijn. Bijgevolg probeert het management een gemiddelde verhouding tussen werknemer en administratie te handhaven die in lijn is met de bedrijfsdoelstellingen en de bank van de organisatie niet breekt.
